Адыгэ Республикэм урыс лъэпкъ Iэмэ-псымэхэмкIэ и Къэралыгъо оркестрэу «Русская удаль» зыфиIоу А.В. Шипитько ыцIэ зыхьырэм концертыкIэ къытыгъ.

Хэгъэгу зэошхом ТекIоныгъэр къызщыдахыгъэр илъэс 80 зэрэ­хъу­рэм фэгъэхьыгъэ программэм зэреджагъэхэр «Къысаж» («Жди меня»). ТхакIоу, кинодраматургэу, Дзэ Плъыжьым икорреспондентэу Константин Симоновыр къызы­хъугъэр илъэси 110-рэ зэрэ­хъурэм къэгъэлъэгъоныр фэгъэ­хьыгъагъ.
Константин Симоновым иусэхэр щыIэныгъэм щыпхырыщыгъэх, ахэр Хэгъэгу зэошхом ихьазаб иIотакIох.

УсакIом ищыIэныгъэ гъогу концертым къекIолIагъэхэр нэIуа­сэ фашIыгъэх. Зэо лъэхъаным фэгъэхьыгъэ мэкъамэхэр оркестрэм ипрограммэ хэтыгъэх.
Мы охътэ анахь къиным тикъэ­ралыгъо иусакIохэм, итхакIохэм, икомпозиторхэм, тидзэкIолIхэмкIэ Iашэм ычIыпIэу, усэхэр, орэдхэр аусыгъэх. Зэо усэ-орэдхэу «Катюша», «Бери шинель, пошли домой», «Жди меня» зыфиIохэрэр, нэмыкIхэри дунаим щызэлъашIагъэх. Константин Симоновым иусэ-орэдэу «Къысаж» («Жди меня») зыфиIорэр 1942-рэ илъэ­сым ыусыгъагъ. ЛIыхъужъныгъэ- лIыблэнагъэр ыкIи гугъэ иныр дзэкIолIмэ яIэу лIэныгъэм сыдигъуи текIонхэ зэралъэкIыщтыр, кIасэм ыгу уимыкIэу, ар къыпфэгуIэу, уиухъумэу, уигупсэ Тхьэм къыпфелъэIумэ ори упсаоу укъэ­нэщтэу къышIошIыщтыгъ. Пыир зэкIафэнышъ, фашистхэм зэратекIощтхэр Симоновым иусэ къыщиIуагъ: «Жди меня, и я вернусь. Только очень жди…» ШIулъэгъу-гукIэгъу иным ыкIуачIэ зэрэлъэшыр мы исатырхэм ащигъэунэфыгъ.

— Непэрэ къэгъэлъэгъоныр Хэгъэгум иухъумакIо и Илъэс къыдыхэлъытагъэу зэхэтщагъ. Хэгъэгу зэо­шхом хэмыкIокIэжьын лъэуж къыгъэнагъ. ЗэуапIэм Iутыгъэ дзэкIолIхэу къэралыгъор къытфэзыухъумагъэхэм, псэемыблэ­жьэу пыим пэуцужьыгъэ­хэм заом къыратхыкIыщтыгъэхэр, усэ лъапIэу орэд хъужьыгъэхэр непи тщыгъупшэхэрэп, къэтэ­Iох. Ахэр лIэужыкIэм лъыдгъэIэсыжьыныр типшъэ­рылъ шъхьаI. Тиоркестрэ Адыгеим икультурэ чIыпIэ гъэ­нэфагъэ щиубытыгъ, тикъэгъэлъэгъонхэр цIыфхэм агу зэрэрихьыщтхэм тыпылъ, — къы­Iуагъ АР-м инароднэ артистэу, оркестрэм идирижер шъхьаIэу ыкIи ихудожественнэ пащэу Андрей Ефименкэм.
ПстэумкIи мэкъэмэ 13 концертым щыIугъ. Хэгъэгу зэошхом иуахътэ шIулъэгъум, лIыхъужъныгъэм, тидзэкIолIхэм япсэемыблэжьыгъэ, ТекIоныгъэшхом ахэр афэгъэхьыгъэх. НыбжьыкIабэ за­лым зэрычIэсым гушхуагъэ къыпхилъхьэщтыгъ.
— Константин Симоновым иусэ-орэд сыгу нэ­сыгъ: «Къысаж о, сэ сыкъэкIожьыщт» еIо. Мы сатырхэр гущыIэ лъэшых, шъыпкъэныгъэм къыфэ­джэх. ДзэкIолIэу зэуапIэм Iутхэми, зэо кIыбым щы­Iэхэми зэфэдэу къызагурыIокIэ, лIыхъужъныгъэр текIоныгъэм къызэрыфэкIощтым усэ-орэдыр къыфэджагъ, — къыIуагъ илэс 16 зы­ныбжь Панэкъо Камиллэ.
Лъэпшъыкъо Фатим.
Сурэтхэр авторым иех.