Врачым иунэ псырыкIуапIэр щызэщыкъуагъ. Водопроводчикым къеджагъ. КъэкIогъэ хъулъфыгъэр зытIо-зыщэ уатэкIэ зыгорэхэм атеуи, зыгорэхэр ыгъэчэрэгъухи бысымым риIуагъ:
— ЗэкIэ згъэтэрэзыгъ. Сомэ 500 сиIофшIэн тефэрэр.
— Ащ фэдэ мэхъуа, такъи­къитфым пшIагъэм сомэ 500 ыосэн ылъэкIына?! – егъэшIагъо врачым. — Сэ сынейрохирург, илъэс 12-рэ сэнэхьатым сыфеджагъ, ау такъикъитфым сшIэрэм пае сомэ 500 къы­сатырэп.
— Ар тэрэз. Сэри нейрохирургэу Iоф сшIэ зэхъум къысатыщтыгъэп.

Кинотеатрэм цIыфхэр кино щеплъых. ОшIэ-дэмышIэу аужырэ тIысыпIэхэм ащыщ щысыгъэ хъулъфыгъэр къызыщылъэти, лъэшэу къэкууагъ:
— Залым врачхэр чIэсыха?
Остыгъэхэр къыхагъанэх, гумэкIхэу цIыфхэм заплъыхьэ. АпэкIэ щыт тIысыпIэхэм ащыщ тесыгъэ хъулъфыгъэр къэтэджы:
— Сэ сыврач.
— Кино дэгъуба, коллега, тызэплъырэр!